Czesław Miłosz o powstaniu w getcie, 1943. W głowie analogia do granicy.

W Rzy­mie na Cam­po di Fio­ri
\ Ko­sze oli­wek i cy­tryn,
\ Bruk opry­ska­ny wi­nem
\ I odłam­ka­mi kwia­tów.

Ró­żo­we owo­ce mo­rza
\ Sy­pią na sto­ły prze­kup­nie,
\ Na­rę­cza ciem­nych wi­no­gron
\ Pa­da­ją na puch brzo­skwi­ni.

Tu na tym wła­śnie pla­cu
\ Spa­lo­no Gior­da­na Bru­na,
\ Kat pło­mień sto­su za­że­gnął
\ W kole cie­ka­wej ga­wie­dzi.
\ A le­d­wo pło­mień przy­ga­snął,
\ Znów peł­ne były ta­wer­ny,
\ Ko­sze oli­wek i cy­tryn
\ Nie­śli prze­kup­nie na gło­wach.

Wspo­mnia­łem Cam­po di Fio­ri
\ W War­sza­wie przy ka­ru­ze­li,
\ W po­god­ny wie­czór wio­sen­ny,
\ Przy dźwię­kach skocz­nej mu­zy­ki.
\ Sal­wy za mu­rem get­ta
\ Głu­szy­ła skocz­na me­lo­dia
\ I wzla­ty­wa­ły pary
\ Wy­so­ko w po­god­ne nie­bo.

Cza­sem wiatr z do­mów pło­ną­cych
\ Przy­no­sił czar­ne la­taw­ce,
\ Łapa­li skraw­ki w po­wie­trzu
\ Ja­dą­cy na ka­ru­ze­li.
\ Roz­wie­wał suk­nie dziew­czy­nom
\ Ten